forum życia rodzinnego

Kazimierz

Wspolczesna rzeczywistosc stwrza potrzebe nowego spojrzenia na relacje starszych rodzicow i dzieci ważne

Obserwuje sie typowo ekonomiczne podejscie do tych stosunkow. Model rodziny jednopokoleniowej eliminuje z zycia wspolnego rodzicow i dzieci. Wplywa to niekorzystnie na podejscie dzieci do starszych rodzicow, powoduje wiele dramatow i wogole staje sie czesto nieludzkie . Mysle, ze warto o tym porozmawiac - jak jest , jak byc powinno i jak zaradzac zlu. ważne

Nicol@

Mnie pozostali na świecie teściowie - wspaniali ludzie, dla mnie tata i mama.
Mama to kobieta, która jest moją koleżanką, przyjaciółką, jej się zwierzam (nie z naszych małżeńskich problemów), ale ze wszystkich innych spraw. Ona prowadziła mnie ucząc gotować, szanować męża, a swojego syna, oraz też nawzajem, by on mnie szanował, uczyła mnie, jak postępować z moimi dziećmi, jak im robić na drutach sweterki, jak szyć, po prostu, jak być dobrą żoną i matką. Z jej zachowań wiele przelała na mnie, na nas.
O tej kobiecie mogłabym wiele wiele pisac. Jako sierotę obdarzyła i obdarza nadal wielką matczyną miłością. Moja wdzięczność ma nieopisane granice, nie ma granic. Kocham ją, jak swoją własną mamę.

Nie moge tu nie pisać o teściach, bo to oni od jakiegoś czasu przejęli wobec mnie rolę rodziców.

Kazimierz

Drga NICOL ważne

Swiadectwo ktore tutaj zamiescilas przeczytalm z nieukrywanym wzruszeniem ważne

Takie stosunki i relacje w rodzinie to wrecz modelowa sytuacja , godna nasladowania ważne

Napewno warto by troche rozwinac ten watek i powiedziec jak to zrobic aby zawsze w i wszedzie tak byc moglo ważne

Niestety ja zyje juz ponad 60 lat i spotykam coraz ważne

czestrze przypadki zlych relacji rodzinnych. Zycze radosci z budowania dobra wbrew temu co deje swiat- obecny swiat . ważne

Mskrzat

Myślę, choć nie wiem czy jako zakonnik mogę się w tej kwesty wypowiedzieć, rodzice winni być pierwszymi przyjaciółmi dzieci. Dziecko w wieku dojrzewanie potrzebuje, jakiego autorytetu i przykładu własnego rozwoju. Jeśli rodzice zamiast pogadać z dzieckiem o jego sprawach problemach kupuje mi „ zastępcę ” komputer,komórkę, wymyślne zabawki, każde zachcianki to nie ma mowy taka rodzina prawidłowo się rozwijała. Myślę, że zawsze rodzice powinni interesować się problemami dzieci i być z nimi nawet, gdy dorosną, ale nie w formie wtrącania się w sprawy ich rodziny tylko być pomocą i wparciem. Wesoly

Nicol@

Mskrzacie, twoje słowa:
"rodzice winni być pierwszymi przyjaciółmi dzieci. " są jak najbardziej tu potrzebne, Jesteś dzieckiem swoich rodziców i masz pełne prawo zabrać glos w tej kwestii. Miałabym wątpliwości, gdybyś chciał autentycznych rodziców pouczać, co i jak robic w celu dobrego wychowania dzieci. Chociaż też i takie teoretyczne gdybania bylyby na miejscu.

Kazimierzu, ja nie zmyślam mówiąc o mojej kochanej teściowej to, co powiedziałam. Czy to jest sytuacja modelowa, jak nazywasz, nie naigrywaj sie ze mnie. Powiadamiałam cię niejednokrotnie, że mam wielką łaskę od Boga, a to, że spotykam w swym życiu, na każdej jego ścieżce WSPANIAŁYCH ludzi.
Przykro mi, że ty spotykasz na swej drodze takie relacje, o jakich piszesz. A może popadłeś w dołek? Kazimierzu, proszę. Sam namawiałeś mnie do "różowego" spojrzenia na świat. Są owszem przykre sytuacje, ale to tylko detale, drobnostki, rzeczy, które niestety wszędzie sie zdarzają.
Przy odrobinie dobrej woli....itd,

Ale śliczne te kaczątka
Wesoly

Kazimierz

Droga NICOL nigdy w zyciu nie bylbym adolny naigrawc sie z kogokolwiek , a co dopiero z aciebie. Jeszcze raz powtorz, zyczyl bym kazdemu takich relacji jak Twoje. Wiem , ze to laska ale wiem terz , ze na laske trzeba sobie zaslyzyc otwartym sercem,. Jezeli ma sie zamkniete serce i zacisnieta dlon to sam Bog nic nie zdziala- jednym slowem - jestes dobrym czlowiekiem i dobrzy ludzie to doceniaja . Ot tak malo a tak duzo. Ja Nicol nie mialem wylacznie na uwadze moich doswiadczen z dwoch duzych rodzin - moiej (10) i zony (9) rodzenstwa , ale z doswoadczen zawodowych szczegolnie. Uwierz mi nie jest dobrze z tymi relacjami ! Co do Mskrzata- to pelna zgoda-niestety. A tak przy okazji powiem Tobie Mskrzacie, ze moj przewodnik duchowy na drodze licealnej - jezuita- zapytany skad tyle u niego madrosci zycipwej ,odpowiedzial krotko - z konfesjonalu. Wiec Twoja wiedza jest bezcenna.

Anowi

Relacje między starszymi a dziećni,kształtowne są przede wszystkim przez rodziców lub opiekunów.Jeżeli są one już zdrowe od samego zalążka,to efekty pózniejszych relacji są owocne.Jedna i druga strona powinna być dla siebie,starać się współpracować a nie pouczać.Podstawą takiej współpracy jest miłość i oddanie godności drugiemu człowiekowi.Poza tym,umiejętność słuchania drugiej osoby,pozwal nam na zdrowe relacje,które są bardzo istotne w funkcjonowaniu każedgo człowieka.Jak częste błędy rodziców są,kiedy nie potrafią słuchać swoich dzieci,a potem wielkie zdziwenie i rozczarownie,kiedy następuje odwrotność.Pamiętajmy,że nikt nie rodzi się złym itd.Zwracajmy uwagę na swoje postępowanie a potem wymagajmy tego od innych. I tak czasami,sobie myslę,że postępownie ludzi starszych zakrawa na same negatywne opinie.To właśnie oni ,powinni dawać przykład ,ale często tak nie jest.Piszę to z własnych obserwcji i strasznie nad tym ubolewam.Jest takie piękne powiedzenie,słowa uczą ,ale przykłady pociagają.Toteż niech tych przykładów będzie jak najwięcej a i relacje pokoleniowe staną się zdrowsze.

Dominik

Sądzę, że właściwe relacje wnuków i "Dziadków" można dobrze wyrobić, nauczyć dzieci poprzez podanie właściwego dobrego przykładu poprzez okazywanie dobrego przykładu, szacunku dla własnych rodziców i Teściów.
Dobrze to zawsze wyglądało w tzw. "rodzinach wielopokoleniowych".
Niestety, dziś takie rodziny rzadkość ... Smutny

Kazimierz

Jak bezcenny dar wychowawczy posiada rodzina wielopokolenowa to ja dopiero obserwuje teraz , gdzie bliski kontakt rodzicow , dzieci i wnukow - a zwlaszcza osoby ciezko chorej - nie jest do przecenienia. Tego nie zastapi zadna teoria .

Anowi

Masz rację Kazimierzu , jeśli uwzględnimy oczywiście , ze ralacje w tej rodzinie wielopokoleniowej są dojrzałe i ;zdrowe; . Jeśli brak tej dojrzałości , która powinna dawać przykładowy przekaz, następuje chaos , zamęt i mętlik zasad i wartości , które winny być przekazywane młodszemu pokoleniu.

Annnika

Mogę podzielić się doświadczeniem mojej rodziny. Nie wiem, czy to doświadczenie mnie porządnie ukształtowalo, czy wręcz skrzyw(dz)iło.

Dziadkowie...

Najpierw rodzina mamy. W dom unazywana "generałem", maleńka postać o przeogromnej sile woli i samozaparciu. Dzieci "tresowała", wnuki - uwielbiała. Zmogła ją zaniedbana cukrzyca, po 13 latach walki, jako zdziecinniała, sparaliżowana ale kochana kobiata umarła w pokoju parę lat temu. Wakacje zpędzone u niej jakieś 18 lat temu zapamiętam na zawsze.
Dziadek - zanurzony w papierach ,księgowy niespójny z rzeczywostością. Dziś osoba wymagajaca opieki, zero relacji z dziećmi i wnukami.

Rodzina taty. Dziadek - cudowny człowiek... nie żyje od 1995r. Kochał wnuki i dzieci i jako jedyny z moich dziadków potrafił to okazać. Strasznie go kochałam i kocham.
Babcia - z bólem mieszkając z nią odkywam jej charakter . Tata przeżywa o wiele gorszy szok. Dzieci były i sa do obsługiwania rodziców, nie okazywała im uczucia , nie ma z nimi więzi. Wnuki to zbędny balast, jedynie co można bylo sie pochwalić sąsiadkom zdjeciami. Na wakacje nas nie chciała bo to niepotrzebny balast, klopot. Dopóki pełnia funkcje usługowe bezszmerowo jest ok. Jedyne dziecko kochane to najmłodszy syn, jedyny wnuk ważny to jego syn. Boli taka sytuacja.

Dominik

Przykre są takie doświadczenia i relacje, Anniko Smutny

(
Masz teraz jednak pewien balast doświadczeń w którym na pewno wiele chciałabyś zmienić - tak by nie przelać tych doświadczeń na własne potomstwo ?

O tym, że może być inaczej - może ja teraz powiem kilka słów.
Dziadkowie - tradycyjna wielodzietna rodzina śląska żyjąca skromnie lecz w pełnej ufnosci w Bogu.
Dziadek - pracowity wesołek potrafiący pogodzić pracę z wychowaniem dzieci.
Babcia - wulkan energii pierwsza do roboty - ostatnia do jedzenia.
Dzieci - wychowywane dość surowo w rygorze i dyscyplinie - jednak pełnej Miłości i wzajemnym poszanowaniu.
Nacisk na na wiedzę i samodoskonalenie - w miarę swoich możliwości.
Dużo wzajemnych rozmów nawet pomimo nawału pracy.

Te relacje przelewane również na wnuki.
Nie wyobrażam sobie bym swoim "dziadkom" mógł cokolwiek niedobrego powiedzieć czy nie daj Boże zrobić.
Do napomnienia wystaczył choćby i ostre spojrzenie dziadka czy chrząkniecie babci - więcej nie było potrzeba.
Wzajemne relacje w rodzinie oparte na duchu chrześcijańskim - przede wszystkim szacunek, dystans do drugiej osoby, poszanowanie własnej odrębności i zdania drugiego - mądra rada, napomnienie i bardzo wiele ciepła.
Bardzo ceniona zaradność życiowa jednak tak która nie godzi w innych.
Spotkanie rodzinne to wielki "festiwal" radości i żartów - jednak i wzajemnego szacunku.

Anowi

Doświadczenie , które nam przedstawiła Annnika jest zapewne bardzo przykre , ale bardziej bolesnym faktem jest to,iż owo doświadczenie dotyka większości polskich rodzin.

Elisabeth

Pochodzę z rodziny wielo dzietnej i moi rodzice nie mieli czasu na okazywanie nam miłości i byli nie praktykujący. Do kościoła chodzili tylko od wielkiego święta.Moja babcia wpoiła we mnie religijność i wolą Bożą było prowadzenie mnie w szczegulny sposób, ale o tym to innym razem.
Ja mam troje dzieci i starałam się wraz z małżonkiem okazać im Boga i Jego miłość w nas.Nie zawsze mi to wychodziło, bo podobnie jak moja mama nie umię wylewnie okazywać miłość.Zauważyłam że dopiero do moich wnucząt umię okazać miłość i więkrzą cierpliwość.Pomagam dzieciom w wychowaniu moich wnuków i staram pomuc im doprowadzić i nauczyć miłośći do Pana Boga. Moje dzieci nigdy nie umiały położyć się spać bez modlitwy, ale wnusie są bardzo uparte i z trudem im przychodzi modlitwa. Mam nadzieję że Pan pomoże mi i sprawi że nasza wiara i życie w miłości do Boga na codzień zaowocuje w naszych dzieciach i wnukach. Mruga

Dominik

Ja zaś mam wrażenie że słowa "Dziadków" o wiele głębiej zapadaja w serca dzieci niż słowa rodziców ... oczko II

Mam również wrażenie iż we współczesnym świecie dochodzi do "przemodelowania" wzorca miłości w rodzinie z "rodziców się kocha i szanuje - dziadków się kocha" na "rodziców sie kocha - dziadków się kocha i szanuje" ... oczko II