forum życia rodzinnego

Anowi

Dotyczy materiału zawartego w wiadomości:
http://www.forumrodzina.fora.pl/viewtopic.php?t=14

Dzisiejsza rodzina w większości przypadków, moim zdaniem jest ;zepsuta; Zanikają prawdziwe wartości istnienia człowieka, które powinny być przekazywane młodszym pokoleniom.Zanikają tradycje,których uzasadnieniem jest [po co to,komu potrzebne i czemu ma się przysłużyć...]Większość rodzin poszła za ;światem; goniąc za dobrami materialnymi i bytowymi, zapominając o ty ,co tak naprawdę powinno czynić byciem rodziną.Miłość w rodzinie-uboczna sprawa, którą można nadrobić drogim prezentem[wielu tak uważa]Poza tym,czas,który rodzina powinna spędzać razem.Bardzo mnie boli ,kiedy słyszę odpowiedzi dawane dzieciom , teraz nie zawracaj mi głowy, bo nie mam czasu.Czy Ci rodzice nie zdają sobie sprawy, że takie odpowiedzi przyniosą negatywny efekt w przyszłości.Z tą różnicą,że ta odpowiedz, będzie skierowana do nich i to ,oni zostaną ze swoim problemem na starość i co ,czy to będzie takie miłe.Powinniśmy być dla siebie, zawsze.Czasami , naprawdę warto zostawić wszystkie sprawy, aby być, tak naprawdę nie tylko fizycznie.Musimy mieć czas dla siebie i nauczyć się wartościować istnienie rodziny tak, aby wypełnić zamierzenia myśli Bożej i naszej miłości do innych i samych siebie.

Anowi

W rodzinie powinna panować miłość . To właśnie dzięki miłości rodzina ma szansę rozwijać w swych członkach najgłębsze wartości ludzkie .Miłość bowiem jest w niej podstawą i istotną treścią .

Kazimierz

W rodzinach wazny problem stanowia dzieci w wieku dorastania.
Dojrzewające dziecko może mieć wiele trudności z okazywaniem szacunku, miłości i posłuszeństwa rodzicom. Powodem tego mogą być różne trudności związane z silnym idealizmem i drażliwością charakterystyczną dla okresu dojrzewania. U młodych ludzi rodzi się szlachetne pragnienie zbudowania idealnego świata, lepszego niż ten, w którym żyją. Żywe pragnienie świata doskonałego rodzi jednak wielki krytycyzm wobec wszystkich jego braków obserwowanych na każdym kroku.
Silny krytycyzm doprowadza nieraz młodego człowieka do przejaskrawiania wad rodziców i starszego pokolenia oraz do tego, że nie dostrzega w nich żadnych zalet. Z tego powodu młoda osoba nie docenia nieraz wiedzy i doświadczenia ludzi starszych. To niedostrzeganie doświadczenia sprawia, że młody człowiek nie potrafi nieraz znieść denerwujących go uwag dawanych np. przez rodziców. Czasami chce on wręcz udowodnić im, że nic nie wiedza, na niczym się nie znają, niczego wielkiego nie dokonali itp.
Pomocą w rozwiązywaniu pojawiających się konfliktów może być życzliwa rozmowa dzieci z rodzicami. Taki dialog będzie uczył rozwiązywania przyszłych ewentualnych konfliktów, mogących się zrodzić w środowisku pracy lub w rodzinie, którą dziecko kiedyś samo założy.